księżyc i słońce
jeśli wystarczająco wsłuchałabyś się w słowa
wiedziałabyś, że tak naprawdę wcale nie mówię
tylko słucham i czytam wszystko z twarzy
życie uczy pisania jednocześnie wielu scenariuszy
życie jest zbyt dotkliwe, by niektórzy mogli to pojąć
większość nie wypracuje nawet próby walki
świat uczy zabijać, ale najlepiej zabijać samego siebie
ból uczy rozumieć ważność ciszy
możesz słuchać mnie wystarczająco długo
a i tak zostaniesz pozostawiona bez słowa
wystarczająco długo by zrozumieć
że nie ma dwóch jednakich spojrzeń w oczy
któregoś dnia zobaczysz mnie po raz ostatni
może jednak ucieknę do siebie
albo minie za dużo czasu by cię odszukać
i zapomnę o tym mieście
ty jesteś ta słowem niewzruszona
ciągle udajesz, że niczego nie słyszysz
a wzrok twój jest ślepy
nie masz nigdy nic do powiedzenia
a ja myślę, że masz nadto wszystko inne
wypowiadasz wiele słów nie poruszając ustami
wzrokiem pochłaniasz to kogo tak szukałaś
ale przed sobą udajesz, że nie odnalazłaś
z czym się mierzysz dniem i nocą
ja pójdę zasnąć nad brzegiem morza kłamiąc
nie myślę o tobie wcale
w głowie mając obraz
ty i ja księżyc i słońce