zguba w czasoprzestrzeni

cześć, dziś powiedziałam światu

żeby się do mnie uśmiechnął

można rzec, zapytać

w jaki sposób mógłby to zrobić?

zadawałam sobie to samo pytanie

po dłuższym rozmyślaniu

napisaniu kilkunastu wierszy

przebyciu tylu kroków

przepłakanych spacerów

myślę, że powoli odkrywam

tajemnice świata

więc gdzie ukrył się ten uśmiech?

musisz się dobrze przypatrzeć

zatrzymać na trochę

odbudować jak zieleń na wiosnę

kwitnąć w swoim sercu

dzięki sobie

musisz dostarczyć i dać sobie

to, czego potrzebujesz gdzieś głęboko

być sobą, nie musisz się zmieniać

na pewno jesteś wyjątkowy

każdy z nas ma w sobie magiczne serce

podaruj sobie czas, nieważne

że przelatuje ci przez palce

rośnij powoli, w należytym spokoju

wtedy świat sam przyniesie uśmiech

światem uczynisz wiele rzeczy

i znajdziesz ten ulubiony

czy to możliwe, że naprawdę świat

uśmiechnął się dziś do mnie?

tak, a ja patrzyłam na to

jak na pierwszą gwiazdę na niebie

i zagubiłam się w czasie

po raz pierwszy od dawna

zabrakło mi słów

choć czułam, że wcale 

wcale ich nie potrzebowałam