Świętej Pamięci Maks Słojka

Wiersz jest autorstwem moim i wszystkich ludzi,

którzy chcieli oddać kilka słów w związku ze śmiercią Maksa Słojki.

wiersz i pamięć o Tobie uczyni Cię na zawsze nieśmiertelnym.

do zobaczenia w innych czasach, wszyscy bardzo za Tobą tęsknimy.

Świętej Pamięci Maks Słojka

„Ad meliora tempora”

A ja pamiętam

Uśmiech doskonały

Ciągle gdzieś mam w głowie

Śmiech doskonały

Ciebie nie da się zapomnieć

Nie zapamiętać

Ale Ciebie już nie ma

Nie ma uśmiechu

Ciebie już nie ma

Zabrałeś uśmiech do grobu

Zabrałeś swój uśmiech ze sobą

I swoją wewnętrzną dobroć

Zabrałeś nam z serca milion radości

Ale przecież nie chciałeś okraść

Pamiętam Cię nikt nie mógł być jak Ty

Na zawsze sobą będziesz już wieczny

Ale teraz jest okrutne

I tak bardzo nierozumne

Teraz zniknąłeś Ciebie już nie ma

Uciekłeś na zawsze do gwiazd

Do gwiazd którymi

Przecież zbudowałeś moją pasję

I żadna z nich już nie odda nam

Nie odda nam Ciebie

Nie pozwoli dobiegnąć by pożegnać się

Pożegnać się z Tobą ostatni raz

On malował mi zwykły dzień

Tylko Ty przecież potrafiłeś być

I te fotografie widzę

Jakby zdjęcia przed oczami

Ciebie szczęśliwego

Tak dobrze ukryłeś ból

Teraz już Cię nie ma i tęsknię

Bo wiem że nikt już nie zastąpi mi Ciebie

I gdzieś w głowie w sobie czuję

Że piszesz to dla wszystkich

Twój wybór był cięższy niż

Wszystko co na nas spadło

Teraz zabrałeś wszystko do Ziemi

Już nic nie jest dla mnie rozumne

Byliśmy zwiedzać razem świat niedoskonały

A serce znów zapachniało Paryżem

Będziemy śpiewać znów i śmiać się

I pójdę tam by zobaczyć Twój uśmiech

Zostałeś tam ze mną na fotografiach

Ten świat już przemija lecz miasto Cię sobą otuli

Wiem że czekasz na mnie w drugim Paryżu

I wiem że pójdziemy zwiedzić go jeszcze raz

Te ulice nigdy nie zapomną Twoich kroków

Jak i nigdy nie zapomniały nas wtedy gwiazdy

Teraz cichą nadzieją myślę zamykając oczy

Czy zobaczę Cię z powrotem po drugiej stronie

Pozostawiłeś po sobie burzę w umyśle

I pustkę w sercu

I choć wiem że to niemożliwe

Szepczę ciche “wróć”

Ale zabrałeś swój uśmiech

Zabrałeś uśmiech do grobu

A ja pamiętam

Zapamiętam na zawsze Twój uśmiech

On wśród nas już tylko odpoczywa

Nie trapią go smutki i łzy

Otacza go ciepło i spokój ducha

Gdzie nie liczą się już lata i dni

On cicho już nas prowadzi

Ciszą do wieczności aż my na końcu tej drogi

Prócz naszego smutku nic całkiem

Nic całkiem nie przemija

I pamiętajcie że dusza jest wieczna

A nasz Anioł nadal wśród nas żyje

W sercach naszych małych

W sercach wszystkich bliskich

Więc śpij Aniele i ucisz nasze łzy

Śpij Aniele tutaj pod gwiazdami

Czuwaj przy nas gdy przyjdzie mrok

Czy zgasną nam gwiazdy

Na tym świecie umiera tylko ten zapomniany

A ty jesteś już nieśmiertelny

Tego co kochasz przecież

Nie da się na zawsze stracić

A on kochany był

Ponad wszystko