salem secret

Sztuka co zwie się obłudą

Tyle kłamstw wokół że zabiłem prawdę

Żeby ogłuchnąć musiałem przestać myśleć

Teraz już nie są w stanie przestraszyć

Niczym nie są w stanie

Ani mnie krwawym słowem

Ani pustką którą widzę przed sobą

Oczy które zapomniały jak widzieć

Słońce i Księżyc na dłoniach by pamiętać

Komu jaką rękę mam w życiu podać

A jak patrzą to niech szukają detalów

Sztuka to jest sztuka

Sztuka co zwie się obłudą

Obłudą

Obłudą

By zagrozić nie mógł mi już nikt wcale

Bo ja poznałem się już doskonale

Więc mi płaczem przywołasz mrozy

Uśmiechem na twarzy rozbijesz obrazy

Mnie już nikt do płaczu nie uklęknie

Ja mam swoje światło

Które nie ma z jasnością nic na pozór

Tyle kłamstw wokół że zgubiłem się dookoła

Tyle tych mydlących świateł wieczorów

Żeby się poznać musiałem stale

Cierpieniem się ciągnąć

A gdy się poznałem

Oni niczym nie są w stanie

Niczym nie będą już w stanie

Odzyskać to co ja straciłem

Gdy przez nich w ciemności

Skomląc oddałem

Więc idź i szanuj swoją pustkę

Bo kiedyś nawet i jej ci jej

Zabraknie