pustka w niebie

isabel larosa - haunted

czarne kwiaty

w niewidzialnym wazonie

zrobić ogród na wyłączność mnie

a w nim niebieskie oczy szukające wyjścia

szelest liści ułoży je do snu

już mnie nikt nie odnajdzie

jednym z czarnych kwiatów

będę tym kim są wszyscy

będę wyglądać tak samo

zamknięta w ulicach

zamknięta na ulicy

bez myśli, bez spójności

myśląc o przestrzeni

która nie istnieje

pełnia księżyca 

oderwałam się od rzeczywistości

mój wzrok skupiony na niebie

patrz się w niebo

tam jest pustka

droga mleczna i czarna dziura

nie umiem odnaleźć się

we własnym pomieszczeniu

nawet w ciemności, gdy zamknę oczy

chcę uciec nad niebieskie jezioro

ucieknę z własnego sumienia

bo chciałabym utonąć

zamarznąć od zimnej wody

która mnie nie przebudzi

nie potrafię wybudzić myśli

zdaje mi się, że wszystko mnie dusi

bo chciałabym teraz utonąć

a jest mi bardzo zimno

we własnym pokoju

oplata mnie zimno